اشعار سنگ مزار جوان

عد پرپرشدنت ای گل زیبا چه کنم         من به داغ تو جوان رفته زدنیا چه کنم

بهر هر درد دواییست مگر داغ جوان     من به دردی که بر او نیست مداوا چه کنم

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل       گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل 

آنقدر خوب وعزیزی که به هنگام وداع    دل نمی خواست تو را دست خدا بسپارد

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل    گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل 

زود بودش سفر مرگ ، ولی    گل مگر دیر تواند پژمرد

گل من

شد فصل بهار و شدم از غصه هلاک   دارم جگری کباب و چشمی نمناک

گلها همه سر ز خاک بیرون کردند     الا گل من که سر فرو برده به خاک

 نوگلی پرورده بودم ،خاک از دستم ربود   آنچنان در بر گرفت ، انگار در عالم نبود

سالها زحمت کشیدم ، تا گلم پرورده شد     ناگهان پیک اجل ، آن غنچه را از من ربود

در سوگ توام ناله ز عیوق گذر کرد     داغ تو، دل سوخته را سوخته تر کرد

آهی که به یادت ز دل زار بر آمد        از کوه گذر کرد و بر افلاک اثر کرد

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم               اهسته ز دوری تو فریاد کنم 

وقت است که دست از این دهان بردارم    از دست غمت هزار بیدادکنم 

آتش هجران تو همچون سپندم می کند        پر ز ناله همچو نی بند بندم می کند

داغ سنگینی که بر دل دارم از هجران تو    تا قیامت بر غم تو پای بندم می کند

افسوس که زیبا پسرم تاج سرم رفت امیدوچراغ دل ونور بصرم رفت       زد اتش سوزان اجل بر گل عمرم ناگاه از این باغ گل نوثمرم رفت 

خوشا آن کس که نیکی حاصل اوست    پیاپی عشق یزدان در دل اوست

خوشا آن کس که بعد ترک دنیا           بهشت جاودانی منزل اوست

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل           گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل 

ای سفر کرده به معراج، به یادت هستیم      ای گل پرپر ما، چشم به راهت هستیم

تو سفر کردی و آسوده شدی از دوران       ما، ماتم زده هر لحظه به یادت هستیم

جوان رفتم زدنیا با هزاران ارزو بر دل به زیر خاک کردم با دو صد اندوه غم منزل            گذر اید اگر برخاک من از زاه غم خواری به الحمدی مرا یاد اورید ای محرمان دل 

خوشا آن کس که نیکی حاصل اوست      پیاپی عشق یزدان در دل اوست

خوشا آن کس که بعد ترک دنیا             بهشت جاودانی منزل اوست