ای آسمان به جلوه خورشید خود مناز            مادر ستاره ایست که خورشید پرور است

مهر از دلش نمی رود گر می رود به خاک     خاک که بوی عشق می دهد خاک مادر است

در سينه اش دلی است فروزنده تر ز مهر        وز آن چراغ تربت پاکش منور است